schurft en homeopathie

Schurft: Jeuk, rode bultjes en schilfers op je huid

Schurft, jeuk, rode bultjes en schilfers op je huid: scabiës, beter bekend als schurft, komt de laatste jaren steeds vaker voor in Nederland. Het RIVM maakt zich zorgen over deze ontwikkeling en is een werkgroep gestart. GGD en het RIVM zien dat het aantal scabiëspatiënten de afgelopen vijf jaar is verdrievoudigd. Het gaat inmiddels om tienduizenden gevallen per jaar. Het gebruik van het meestvoorgeschreven middel, permetrine, is tussen 2014 en 2018 verdubbeld. Zie ook deze link.

Wat is schurft.

Schurft wordt veroorzaakt door schurftmijten, kleine beestjes die op spinnetjes lijken. Ze graven gangetjes in je huid graven en leggen daar eitjes. Door een allergische reactie van de huid krijg je (vooral ‘s nachts) enorme jeuk. Het is ongevaarlijk, maar wel heel vervelend én besmettelijk.

Schurft is  binnen de homeopathische wereld  een ziekte die een grote betekenis heeft

Samuel Hahnemann, de grondlegger van de homeopathie,  was een Duitse arts en ontwikkelde zijn theorie in een tijd waarin de geneeskunde nog nauwelijks een wetenschap was, en er op de meeste ziekten geen antwoord was. Hij kon met zijn ontwikkelde homeopathie de meest ernstige acute kwalen genezen maar de behandeling van de chronische aandoeningen kreeg hij maar niet onder de knie. Steeds staken opnieuw klachten de kop op, steeds weer in een andere vorm.  Hij bedacht dat er een diepere oorzaak voor deze ziekten moest zijn  en het zoeken naar de bron van die ongelofelijke talrijke menigte chronische kwalen hield hem 12 jaar lang dag en nacht bezig. Uiteindelijk vond hij die  grondoorzaak van alle chronische aandoeningen, psora, en tegelijk ontdekte hij de beste antipsorische middelen die opgewassen waren tegen dit ‘veelkoppige monster met zijn talrijke manifestaties en vormen’, zoals hij het noemde.  Naast de psora vond hij nog twee venerische aandoeningen (Gonorroe en Syfilis), twee miasmata die eveneens chronische aandoeningen kunnen veroorzaken maar in het kader van lepra minder relevant zijn. De psora is de meest universele  moeder van de chronische ziekten.

Wat is die psora dan wel?

Hahnemann kwam er in zijn zoektocht achter  dat er zich altijd, voorafgaand aan alle klachten,  een soort van jeukende blaasjesuitslag  had voorgedaan bij de patiënt zelf,  bij zijn ouders of zelfs  de voorouders. Heel vaak werd deze huiduitslag niet eens opgemerkt maar bij navraag kwam het dan alsnog aan het licht. Hahnemann beschrijft deze schurftuitslag (Krätze) als kleine sporen op de huid. Enkele schurftblaasjes, schimmels e.d. Kleine, later groter wordende schurftpuistjes (blaasjes) op de huid. Ze geven een wellustig kietelende, onverdraaglijk prettige jeuk,  en de persoon wordt onweerstaanbaar gedwongen de schurftblaasjes open te krabben. Dit geeft een enorme voldoening maar heeft een langdurig branden tot gevolg. De blaasjes zijn de eerste uren gevuld met een waterhelder lymfevocht dat al snel in etter veranderd. Bij het openkrabben van de blaasjes komt dit vocht vrij, infectiemateriaal dat het besmettelijke miasma  van de psora bevat. De schurftziekte kan uit zichzelf weer verdwijnen maar ook door onderdrukking met allerlei vormen van medicatie. Na het verdwijnen van de huid  ontstaat de inwendige ziekte (psora) en ontstaan talloze (secundaire) inwendige ziektesymptomen die zich door vele generaties van de mensheid heen heeft kunnen ontwikkelen tot de meest ernstige chronische aandoeningen.

De aller-oudste documenten van de geschiedenis die wij bezitten, laten zien dat de psora zich dan al zeer ontwikkeld heeft. Mozes onderscheidt 3400 jaar geleden al meerdere varianten (Bijbelboek Leviticus 13, hoofdstuk 21 vers 20).  De psora heeft zich steeds kunnen ontwikkelen en heeft zich in de tijd in verschillende vormen gemanifesteerd. Enkele namen waaronder de psora genoemd  stond en nog staat zijn o.a.: scabiës jugis, dulcedo, lichen, belroos, melaatsheid, lepra, tinea capitis (ringworm), nattende eczemen zoals dauwworm. Allen bevatten ze  het besmettelijke miasma van de psora.

De in vele gedaanten verschijnende psora zal nooit uit zichzelf uitdoven. Het zal in de loop van de tijd zelfs verergeren. In het begin merkt de besmette patiënt nog weinig maar  lichaam en geest raken meer en meer ontregeld. Er is  in de reguliere geneeskunde geen medicatie gevonden die deze psora kan genezen. Hahnemann heeft de antipsorische middelen geïntroduceerd waarmee hij zijn patiënten kon behandelen en zelfs genezen. De mensheid is inmiddels zo ziek dat er meerdere, vaak vele antipsorische middelen noodzakelijk zijn in de homeopathische constitutiebehandeling.

Herkend u deze klachten? Maakt u dan eens een afspraak in mijn praktijk (online agenda)

Bron: klik

Chat openen
1
Vragen?
Scan de code
Hallo, kan ik je ergens mee helpen?